آیا بیتکوین ۱ میلیون دلار میارزد؟
رمزارزها چند وقتی است که دوباره توجه عمومی را به خود جلب کردهاند، عمدتا به خاطر دستیابی بیتکوین به ارزش بیش از ۶۰ هزار دلاری و همینطور ظهور رمزارزهایی جالب توجه مانند دوج کوین که ایلان ماسک باعث شد قیمتش سر به فلک بکشد.
همه ما منفینگریهای خاص خودمان را نسبت به بیتکوین داشتهایم. هر بار که تلاش میکنیم به شکلی عینیگرا به موضوع نگاه کنیم، همواره به بیمنطقی جامعه طرفداران بیتکوین، رسانههایی که میخواهند احساسات مردم را برانگیزند یا تریدرهایی که نگران از دست دادن فرصتهای خود هستند، برمیخوریم.
عدم وجود تز سرمایهگذاری برهان محرک برای بیتکوین، موضوعی نگرانکننده است. بدون یقین از آنچه اتفاق میافتد، ما همواره در خطر این هستیم که به خاطر احساساتمان، قربانی نوسانات قیمت بیتکوین شویم. در دنیای بیتکوین، همهچیز راجع به اطمینان خاطر از اینست که استراتژی شما از کاهشهای اساسی قیمت جان سالم به در میبرد و زمانی که سایرین به وحشت افتادهاند، شما باید خطر کنید. حتی اگر بیتکوین را در دوران دستیابی به پیک قیمتش در سال ۲۰۱۸ خریده باشید، با فرض اینکه هیچوقت داراییتان را نفروخته باشید، اکنون به سودی ۲۰۰ درصدی رسیدهاید.
امروز نه از نقطه نظر یک تریدر، بلکه از نظر یک سرمایهگذار طولانیمدت و منطقی میخواهیم به موضوع نگاه کنیم. مطلبی که پیش روی شماست مقالهای برای آموزش یک شبه پولدار شدن نیست – تمام این مقالات فوگازی هستند، دروغین. این مقاله قرار است به شما کمک کند که تصمیماتی بهتر و آگاهانهتر هنگام خرید و فروش بیتکوین اتخاذ کنید.
دو مورد استفاده برجسته از توکنهای کریپتو
با یک سرچ تازه در اینترنت متوجه خواهید شد که اکنون هزاران کوین رمزارز مختلف در جهان داریم. از جمله این پولهای دیجیتال میتوان به بیتکوین و دیگر «کوینهای جایگزین یا آلتکوینها» نظیر اتریوم، لایتکوین و دوجکوین اشاره کرد. اگرچه درک کارکرد هر توکن رمزارز میتواند کاری بسیار دشوار باشد، تمام این پولها دو مورد استفاده کلی دارند: ۱) به عنوان پروتکل سودمند یا ۲) به عنوان ابزار حفظ ارزش.
توکنهای پروتکل سودمند به وجود آمدهاند تا منابع محدود شبکه را توزیع کنند و به کاربران اجازه دهند به قابلیتهایی نظیر قراردادهای هوشمند یا سیستمهای پرداختی دسترسی یابند. برای نگهداری چنین سیستمی (که تحت عنوان بلاکچین هم شناخته میشود)، هزینههای جهان واقعی در قالب قدرت پردازش کامپیوتری پرداخت میشوند. این توکنها به «ماینرها» اجازه میدهند که بلاکچین را سر پا نگه دارند.
با توجه به اینکه منابع بیتکوین و چند آلتکوین دیگر محدود است و شبکههایشان غیر قابل هک، اکنون این بحث پیش آمده که از آنها میتوان به عنوان داراییهایی برای ذخیره ارزش (مانند طلا) استفاده کرد. آنچه رمزارزها را خاصتر از طلا میکند اینست که به هیچ کشوری تعلق ندارند. کالاهایی نظیر طلا معمولا با دلار آمریکا ارزشگذاری میشوند و بنابراین این کشور کنترلی بیش از حد بر بازار ارزها دارد.
تنها دلیل قانعکنندهای که میتوان برای سرمایهگذاری روی بیتکوین یافت، احتمال ظهور آن به عنوان یک دارایی ذخیره ارزش است که نه پشتوانه دولتی دارد و نه متعلق به کشوری خاص است. پتانسیل این رمزارز برای بهرهگیری به عنوان پروتکل سودمند، بسیار محدود است، چرا که بلاکچین برای ترتیب دادن تراکنشهای سریع و ارزان، در ابعاد گسترده ساخته شده است.